Nie gotuję dziecku obiadów i dobrze mi z tym

Kiedy urodziła się Kalinka, jej dziadkowie mówili do niej bardzo często: "Jeszcze troszkę jak urośniesz, to będziesz chodzić z mamą po jedzenie". Kompletnie nie rozumiałam sensu ich wypowiedzi.

Do czasu, gdy Kalina osiągnęła wiek 10 miesięcy, gdy jadała już większość warzyw, mięsko, jajko, gluten, gdy okazało się, że nie ma uczulenia na żadne produkty żywieniowe i gdy pediatra stwierdził, że córka może już śmiało zacząć... chodzić po jedzenie!

• Okazuje się, że w Bułgarii, przypuszczam, że w każdym mieście (niech mnie ktoś poprawi, jeśli się mylę), funkcjonuje coś takiego jak kuchnia/jadłodalnia/stołówka dla dzieci. Jak zwał, tak zwał.
• Kiedy dziecko kończy 10 miesięcy i lekarz pediatra na podstawie wywiadu z mamą stwierdza, że dziecko jest gotowe na stołówkę, wypisuje odpowiednie zaświadczenie potrzebne do rejestracji w stołówce.
  
  
• Stołówka zwykle ma siedzibę w budynku żłobka lub przedszkola, czyli w miejscu, gdzie gotuje się posiłki dla małych dzieci.
  
  
• Po zapisaniu się do stołówki rodzic wykupuje kupony. 1 kupon = jedzenie na 1 dzień
• Cena jednego kuponu wynosi 1,5 lv, co w przybliżeniu daje 3 zł. ( w 2014 roku kupon kosztował 1 lv, a w 2013 był po 0,80 lv. To tak w ramach małej dygresji o tym, jak wszystko drożeje i jak błyskawicznie w ciągu 2 lat cena jedzenia podwoiła swoją wartość).
  
  
• Stołówka wydaje jedzenie od poniedziałku do piątku w godzinach 11.00 - 12.00
  
  
• Rodzic przynosi swoje pojemniki na jedzenie.
  
  
• Jedzenie na jeden dzień zawiera 250 ml obiadu, 150 ml zupy, 100 ml deseru.
  
  
• Jedzenie jest różnorodne, domowe, zdrowe, pełnowartościowe, pożywne i odpowiednie dla diety małych dzieci.
• Obiad zawsze zawiera potrawę z mięsa lub ryby. Przykładowe obiady to: kurczak z ryżem, królik z warzywami, ryba z warzywami, mięso mielone wieprzowe z kapustą, kurczak ze szpinakiem, gjuwecz, grochówka, cielęcina z ziemniakami.
• Przykładowa zupka to: pomidorowa, warzywna, mleczna, zupa z soczewicy, kartoflana oraz zupy sezonowe, np. z cukinią.
• Deser stanowi zazwyczaj jakiś budyń kakaowy, waniliowy, lub kisiel owocowy. Podają też ryż z jabłkiem.
• Posiłki są gotowane (NIE - smażone, NIE - pieczone)
• Obiady są przecierane, aby były odpowiednie dla malutkich, często jeszcze szczerbatych :) smakoszy.
• Dla większych dzieci, które już z łatwością poradzą sobie z gryzieniem posiłków, można kupić czerwony kupon, dzięki któremu dostaniemy obiad nie-przetarty.
• Rodzice wybierają jedzenie ze stołówki tak długo, dopóki dziecko nie pójdzie do przedszkola, gdzie będzie w dalszym ciągu korzystało z tej samej kuchni, tylko że już na miejscu i pod opieką wychowawców.

Jakieś minusy tej kuchni? Ja ich nie znam. No może drażnią mnie jedynie długie kolejki. Wiecie jak to wygląda? Trochę jak za czasów komuny... Stoisz z kuponem w ręku, czekasz w długiej kolejce. Dzieci w wózkach "zaparkowane" też czekają. Jedne grzecznie, inne mniej grzecznie, a jeszcze inne, jak Kalina, dostają szału na widok oddalonej o kilkanaście metrów zjeżdżalni, a ona ma tu siedzieć w tym wózku i się na zjeżdżalnie tylko patrzeć? No way! Zachowam dla siebie to, jaki nieraz córka funduje mi wtedy koncert. Od dawna zawsze przed południem wychodzimy z Kalinką po jedzenie, co dla nas równa się zawsze z przedobiednim spacerem. Dziecku obiady smakują, choć czasem niczego do ust nie chce wziąć. (A to już nie jest winą stołówki, tylko kaprysem Kaliny, która za żadne skarby nie otworzy ust na absolutnie żadne jedzenie, jeśli akurat wychodzą jej zęby, jest przeziębiona, albo ma takie widzimisię.) Według mnie obiadki te pięknie pachną domową kuchnią i są bardzo pożywne. Doceniam też to, że są zróżnicowane, gdyż mi osobiście czasem brakuje pomysłów na obiad dla dziecka. Jeśli chodzi o jakość produktów, to nigdy osobiście tego nie sprawdziłam. Nie zaglądałam kucharom do garów i nie zbadałam świeżości produktów. W naszym mieście stołówka cieszy się jednak bardzo dobrą opinią i nikt na jedzenie nie narzeka, więc i ja im ufam. Nie zauważyłam nigdy, żeby dziecku po jedzeniu tych obiadków było źle, nie miała niestrawności a w zupie nie pływały włosy. Z kuchni jestem zadowolona i to bardzo.

Acha! Post zatytułowałam trochę zaczepnie, ale spokojnie. Czasem coś dziecku ugotuję, zazwyczaj na weekendzie, lub gdy pada deszcz i nie wybieramy się po jedzenie. Kalina i tak przyzwyczaiła się do bułgarskiej kuchni i - o zgrozo! - ona gardzi pierogami!!! Dacie wiarę? Muszę popracować nad jej polską połową.