Wielkanoc

W związku z nadchodzącymi świętami wielkanocnymi przedstawiam Wam kilka bułgarskich tradycji:

1. Wielki tydzień to czas oczekiwania. Nie można wówczas wykonywać żadnych prac domowych. Wszelkie świąteczne porządki  mają być zrobione przed Wielkim Tygodniem.

2. W Wielki Czwartek lub w Wielką Sobotę farbuje się jajka. Bardzo ważne jest pierwsze jajko, które koniecznie zafarbowane musi być kolorem czerwonym. Ten kolor nie jest przypadkowy. To kolor krwi, a krew to życie.
Pozostałe jajka maluje się w innych kolorach. Każdy kolor ma jednak swoje symboliczne znaczenie. Na przykład żółte to sam Pan Bóg, a zielone to uczniowie Pana Jezusa.

3. Czerwone jajko należy przyłożyć do czoła najmłodszego członka rodziny. Ma mu to przynieść zdrowie i pomyślność. Pierwsze jajko zostaje również w domu na cały rok. Stare, zeszłoroczne jajeczko ustępuje mu miejsca, a teraz nowe będzie chronić domowników. Zostawia się je przed ikoną Pana Jezusa i uważa, żeby go nie stłuc. To jajko ma przynieść radość i zdrowie w domu.

Dodaj napis

4. Wielki Piątek to czas przeżywania męki Pana Jezusa. Oczywiście, podobnie jak w kościele katolickim, tego dnia nie jada się mięsa. Poza tym w cerkwi dokonuje się pewnych obrzędów. Napiszę o tym, co dziś udało mi się tam zaobserwować. Każdy wierzący przynosi Panu Jezusowi prezencik w postaci bukietu kwiatów, lub kolorowej pisanki. Ten podarunek zostawia się na stole. Tak, w cerkwi na samym jej środku jest stół. Na stole Biblia w złotej oprawie. Dookoła niej jajka i bukiety z bzu. Krótka modlitwa przed Świętą Księgą i pocałunek w wizerunek Pana Jezusa na okładce. Złotej. Tuż za stołem jest rzeźba Pana Jezusa na krzyżu. Należy pocałować jego rany.
Po czym następuje coś, czego moja głowa pojąć nie mogła! Przed tym stołem pada człowiek na kolana i przechodzi pod nim. Wchodzi z prawej strony, wychodzi z lewej. Wchodzi z przodu i wychodzi z tyłu. W ogóle jak zobaczyłam tłumy ludzi w cerkwi na czworakach, mali i duzi, starzy i młodzi, wszyscy raczkujący jak moja Kalinka, pojawił się lekki uśmiech na mojej twarzy. Lekki, bo w cerkwi głośno śmiać się nie wolno. Po czym mój mąż oznajmił mi, że to robi się po to, by zyskać błogosławieństwo od Pana Boga za następny cały rok. Aha. Ok, padłam zatem na kolana i już bez żadnych żartów i uśmieszków obeszłam pod stołem każdy centymetr kwadratowy  powierzchni, to wchodząc stąd, a to stamtąd, a teraz znów jeszcze tędy sobie wejdę, a tamtędy wyjdę.

Bardzo ciekawy zwyczaj.

5. W Wielką Sobotę chodzi się do cerkwi już późnym wieczorem, około godziny 23.00. Tam odbywa się procesja wokół cerkwi. Każdy nosi ze sobą świeczkę i po uroczystej modlitwie w cerkwi wraca do domu z zapaloną świeczką. Ta świeczka ma mu służyć później w trudnych momentach, gdy człowiek ma wielkie problemy i potrzebuje Bożej pomocy, wówczas niech zapali sobie tę świeczkę i pomodli się do Pana Jezusa.

6. Niedziela. Stół ugina się od jedzenia. Ale nie znajdziesz na nim, niestety!, polskiego żurku na zakwasie, ani białej kiełbasy, aż łezka w oku zakręcić się może! I mazurka nie ma, bo o Mazurach nikt tu pojęcia nie ma przecież.
Ale chałki są. I mięso. I jajka, którymi można się stuknąć. Wygrywa ten, którego jajko przetrwało starcie.

7. W Wielką Niedzielę głosi się radość ze Zmartwychwstania Pana Jezusa. Wtedy każdy, kto dzwoni do przyjaciół, rodziny, użyje jako pierwszych słów nie zwykłego "cześć", ale  "Chrystus Zmartwychwstał!". Ten zaś odpowiada mu "Na prawdę zmartwychwstał." Dopiero po tych słowach można sobie pogadać o tym, kto jak się nażarł jagnięciną, lub kto wygrał w jajecznej bójce.

Na koniec życzę wszystkim zdrowych, spokojnych i radosnych Świąt.