Banica ze serem i szpinakiem

Musiałam nauczyć się robić banicę. Jeśli któraś bułgarska kobieta nie umie jej robić, to hańba podobna do tej, gdy Polka nie umie lepić pierogów.

Moja ulubiona banica to ta ze serem i szpinakiem. Zrobiłam ostatnio swoją wersję tego dania. Szczerze mówiąc, miało być inaczej. Chciałam ją zawijać tak, jak zawijałam tikwenik. Ale wyszło, jak wyszło.
Opowiem Wam, jak to z nią było.

Ale najpierw potrzebne produkty:

* 1 opakowanie ciasta filo

* 0,5 kg szpinaku

* 30 dkg sera białego

* 0,5 szklanki oleju

* 0,5 szklanki gazowanej wody

* 4 jajka

* 1 łyżeczka proszku do pieczenia

* sól 

Przygotowanie:

1. Najpierw podgotowałam sobie szpinak. I odczekałam trochę, żeby ostygnął. Ja miałam świeży, ale może być też mrożony. Ten świeży trochę mnie okłamał. Wyglądało, że jest go strasznie dużo i że wystarczy mi na 8 takich banic, a on po ugotowaniu skurczył się strasznie. Wiem, że to nic dziwnego, ale ze świeżym szpinakiem to było moje pierwsze spotkanie i zaskoczył mnie on swoim zachowaniem. Wkurzył po prostu. Bo tu właśnie pies pogrzebany był. Gdyby się okazało, że będzie go tak dużo, jak chciałam, wówczas zrobiłabym banicę zawijaną, faszerowaną, tak jak tikwenik. A tu okazało się mało i musiałam dokonać jakiejś twórczej inwencji.

2. W naczyniu połączyłam następujące produkty - szpinak, jajka, pokruszony ser, proszek do pieczenia, wodę gazowaną, olej i sól. Wymieszałam.

I tutaj rozległ się protest mojego męża, który z krwi i kości Bułgarem jest  i z niejednego pieca banicę jadł. Lamentować zaczął, że "Malwina, tak nie robi się banicy!!! To za rzadkie jest, ty nie umiesz, nie wiesz jak!"
I różnego tego typu bluzgi w moim kierunku począł ciskać.
"Czekaj mężu, czekaj spokojnie na rezultat!"

3. Formę do pieczenia wysmarowałam olejem. I podarłam ciasto filo tak, jak mi pasowało. Tu urwałam, tam urwałam, tu zagniotłam, tam przycisnęłam. O tak:

4. I wylałam zawartość mojej miseczki na ciasto filo. Mając na uwadze, by farsz wszedł we wszystkie dziurki i zagniecenia. I żeby całe było przykryte farszem. Nic suchego ciasta nie może wystawać. 

 5. Włożyłam do piekarnika rozgrzanego do 180 stopni., Piekłam około 35 minut.

6. Jadłam. Oczy mi się powiększyły z zachwytu i pędzę do męża chwalić się talentem kulinarnym.
"Ha! I co ty na to powiesz, mężu ty mój, ty niedowiarku, ty, co? Zobacz, jaka dobra! I co teraz? Leżysz i krzyczysz. Czy jakoś tak."

A on na to - Żono, to najlepsza banica, jaką jadłem w życiu. :D

Tak więc uradowana komplementem z krwi i kości Bułgara, który przecież z niejednego pieca banicę jadł, padłam na łóżko samouwielbieniem ogarnięta i na wielbienie ze strony tego najlepszego Bułgara, jakiego w życiu widziałam, czekałam.
"Mów mi tak jeszcze, mężu, mów. I banicę podaj."